فیستول بیماری داخلی کانال مقعدی و سطح پوست اطراف مقعد است. در موارد نادری فیستول به شکل مجرایی بین واژن یا دیگر حفره‌های لگنی و سطح پوست مشاهده میشود.
در واقع آبسه و فیستول مقعدی عوارضی هستند که در ادامه عفونت‌های ناحیه مقعدی و کانال مقعدی ایجاد میشوند. آبسه یک عارضه چرکی حاد است که مراحل مزمن‌تر آن منجر به ایجاد ارتباطی غیر طبیعی بین فضای بین عضلات مقعد وکانال مقعد میشود. این مجرای ارتباطی عامل ترشح دائمی از آبسه‌های چرکی است. اکثر فیستول‌های مقعدی در اثر یک آبسه مقعدی شکل می‌گیرند. در مواردی که آبسه به صورت خود به خودی باز شده (یا از طریق جراحی باز شود) فیستول شکل میگیرد. در 50% موارد بعد از ایجاد آبسه، فیستول به وجود می‌آید که بروز آن قابل پیش‌بینی نیست. از دیگر عوامل نادر ایجاد کننده فیستول میتوان به سل، سرطان و یا بیماری‌های التهاب روده اشاره کرد.
از این رو بنده علائم بیماری فیستول، را در اختیار شما قرار می دهم تا در هنگام مشاهده این علائم سریعا به پزشک مراجعه فرمائید.
علائم بیماری فیستول
1- ترشح چرکی طولانی مدت از یک سوراخ و یا چند سوراخ در اطراف مقعد
2- وجود برجستگی سفت و دردناک به هنگام لمس آن در حوالی مقعد
3- درد داشتن در هنگام دفع مدفوع
4- سوزش و خارش ناشی از ترشحات در اطراف ناحیه مقعد
5- تغییر رنگ پوست اطراف ناحیه مقعد
6- درد داشتن بعد از دفع مدفوع
درمان فیستول مقعد با لیزر
در حال حاظر برای این بیماری هیچ دارویی کشف نشده و جراحی تنها راه درمان فیستول می باشد. که امروزه با لیزر این جراحی بسیار تمیز وراحت بدون درد وخون ریزی انجام میشود اگر فیستول سرراست و کمی عضله اسفینکتر دخیل باشد میتوان عمل فیستولوتومی انجام داد. در این روش با برداشتن سقف محل ، شکاف دورن کانال مقعد به شکاف بیرونی متصل و این شیار از داخل به بیرون التیام می یابد.
درمان فیستول مقعد با لیزر
هرچند بعضی اوقات فیستول هفته ها و یا سالها پس از تخلیه خودش را نشان نمیدهد ولی این جراحی با لیزرمیتواند همزمان با تخلیه ی آبسه انجام شود. عمل فیستولوتومی یک روش دیرین با میزان موفقیت 92-97 درصدی است که ضمنا باید یادآور شد بیمار روی دفع مدفوع کنترل کمتری خواهد داشت چون عضله ی اسفینکتر پس از عمل فیستولوتومی تقسیم میشود ، به همین خاطر پزشک معالج باید وضعیت هر بیمار را جداگانه ارزیابی نماید.
علاوه بر فیستولوتومی چند نوع جراحی دیگر هم موجود است که نیازی به تقسیم کردن عضله ی اسفینکتر ندارد. یکی از این گزینه ها “تزریق چسب فیبرین” است. در این روش چسب فیبرین درون شیار فیستول تزریق تا با بافت های مجاور یکی شود. مزیت این کار تقسیم نکردن عضله و درنتیجه حفظ کنترل مدفوع است. هرچند میزان موفقیت این روش تقریبا کم است ولی بخاطر ریسک کم و قابلیت تکرار بی ضرر است.
سوراخ گیر فیستول مقعد ، قطعه ای بلند است که در امتداد فیستول برای پر کردن فضای مابین قرار میگیرد و پس از مدتی با بافت های پیرامون یکی میشود. مثل قبل مزیت این قطعه تقسیم نکردن عضله فیستول و اشکال آن مثل چسب فیبرین میزان موفقیت کم می باشد ، در مطالعات میزان موفقیت زیر 50 درصد گزارش شده است.
یک روش دیگر ، فلپ اندوآنال است و برای بیمارانی که فیستول حاد دارند یا بخاطر عمل فیستولوتومی در حال ازدست دادن کنترل مدفوع شده اند حفظ میشود. در این روش شیار داخلی فیستول توسط بافت های سالم پوشش می شود تا منشا فیستول بسته شود. در این روش میزان بازگشت بیماری حدود 50 درصد است و بیماری های خاص از قبیل بیماری کرون ، بدخیمی ، بافت های ملتهب و سیگار به این عدم موفقیت کمک میکنند. هرچند در این روش هم عضله ی اسفینکتر تقسیم نمیشود ولی کنترل مدفوع به میزان خفیف تا متوسط گزارش شده است.
یک روش دیگر جهت تقسیم نکردن عضله بنام LIFT است که طی آن مسیر فیستول بین فضای داخلی و خارجی عضله تقسیم می شود. در این حالت عضله ی فیستول تقسیم نمیشود ولی چون این روش به تازگی کاربرد پیدا کرده نمیتوان میزان موفقیت آن را به درستی ارزیابی کرد. اکثر این جراحی ها بصورت سرپایی انجام میشوند ولی درحال حاضر جراحی با لیزر بسیار بسیار از سایر روشها مناسب تر میباشد ودرصد رضایت بیماران را بالا برده. بنابراین پزشکی انتخاب کنید که در چند نوع جراحی فیستول مهارت داشته باشد.
منبع:
