سفارش تبلیغ
صبا ویژن
[دانشمند] هنگامی که از آنچه نمی داند پرسیده شد، ازگفتن «خداوند داناتر است» خجالت نکشد . [امام علی علیه السلام]
 
دوشنبه 95 بهمن 25 , ساعت 10:15 صبح

 

به این ترتیب برای برطرف کردن مشکلات بیمار در این رابطه لازم است از فناوری و محصولات به روز با سرویس های فنی اشخاص باتجربه استفاده شود تا به این ترتیب بتوان با موی کاشته شده، فعالیت‌ هایی نظیر خوابیدن، دوش گرفتن، شنا کردن، و بقیه فعالیت‌ هایی نرمال مثل آن را مشابه شرایط موی طبیعی انجام داد. کاشت مو برای هر بیمار به صورت کاملاً دست‌ ساز انجام می گردد و به حدود 8 تا 12 هفته وقت نیاز دارد. در صورتی که شرایط کاشت مو بعد از کاشت آن خوب باشد، می‌توان انتظار داشت امکان استفاده از آن برای شخص به مدت حدود 3 سال وجود داشته باشد.

کاشت مو چیست؟

کاشت مو به عنوان «هرگونه استفاده از موی خارجی برای اضافه کردن به موی فعلی بیمار در منطقه سر برای ایجاد یک ظاهر موی طبیعی و دارای حجم خوب» تعریف می گردد. برای مثال در این رابطه می‌توان از بافت مو، اکستنشن مو، تکه‌های مو، موی مصنوعی، کاشت مو بدون جراحی، موی مصنوعی، یا سایر موردهای مانند آن نام برد. توجه داشته باشید انواع وسیله های مورد استفاده برای کاشت مو می‌تواند از موی طبیعی انسان، فیبرهای مصنوعی یا ترکیبی از این دو مورد ساخته شده باشند. این ابزارها معمولاً رنگ می‌شوند تا به این ترتیب با رنگ طبیعی موی شخص هماهنگی داشته باشند. استفاده از هر یک از این ابزارها می‌تواند دارای تفاوت‌های محدود بوده و از نظر قابلیت تشخیص برای سایرین با هم فرق داشته باشند. علاوه بر این در حال حاضر از شیوه‌های مختلف برای متصل کردن این ابزارها به موی طبیعی با توجه به اهداف درمانی بیمار استفاده می گردد.

توضیح مختصر کاشت مو با شیوه‌های غیر جراحی

موی مورد نیاز برای قرار گرفتن روی سر بیمار می‌بایست روی یک پایه متصل شود. رایج‌ترین انواع پایه‌های مورد استفاده به این منظور به شرح زیر می باشند:
 – پوست ثانویه. این نوع پایه در هنگام کشیده شدن بر روی سر برای دیگران غیر قابل تشخیص خواهد بود. استفاده از این شیوه نیازمند دقت زیاد در هنگام قرار دادن پایه بر روی سر است و به خاطر پوشاندن کل منطقه سر، معمولاً سبب می گردد بخشی از تراکم موی طبیعی شخص از دید بقیه مخفی بماند. علاوه بر این اشخاصی که ورزش کرده و به مقدار زیاد عرق می ‌کنند، مجبور می باشند این نوع پایه را هر روز برای شامپو زدن از روی سر خود بردارند تا به این ترتیب سر آن‌ها به خاطر گیر افتادن عرق در زیر سطح پایه دچار بوی بد نشود. به همین خاطر این نوع پایه فقط زمانی باید استفاده شود که شخص به ندرت عرق کند. برای موفقیت ‌آمیز بودن استفاده از این نوع پایه، لازم است سر به صورت کامل اصلاح شده و طاس شود.

– پوشش نایلونی نازک (fine nylon monofilament mesh). این نوع پوشش تقریباً مشابه پوست ثانویه بر روی سر غیر قابل تشخیص است و به‌طور خاص برای استفاده ورزشکاران و افرادی که فعالیت زیاد انجام می‌دهند، خوب می‌باشد. در این حالت می‌توان سر را در هنگام قرار گرفتن پایه بر روی آن شستشو داده و شامپو زد. به این ترتیب امکان باقی ماندن پایه بر روی سر به اسانی و بدون ایجاد مشکلات خاص در ارتباط با سلامت سر تا 55 روز در شرایطی که شخص زیاد عرق نکرده باشد، وجود خواهد داشت.
 – سایر پایه‌های قابل استفاده به این منظور که امکان تهویه بهتر در مقایسه با موردهای فوق داشته، اما ظاهر طبیعی آن‌ها به نسبت ضعیف‌تر است، عبارت از پوشش کورس (course mesh)، سیلیکون به عنوان یک جایگزین برای پوشش‌های ساخته شده از پلی اورتان، و پوشش‌های دارای منافذ خیلی بزرگ برای اشخاصی است که تمایل دارند از موی طبیعی خود به همراه موی مصنوعی به منظور افزایش حجم موی سر استفاده کنند.

خود مو

به خاطر اینکه موی انسان بیشترین شباهت را به موی طبیعی دارد، معلوم است که در اکثر موردهای برای این درمان از موی انسان استفاده می گردد. موی مصنوعی معمولاً برای اشخاصی استفاده می گردد که در ارتباط با حالت‌دهی به موی خود مشکل دارند. به هر حال موی مصنوعی نسبت به آب داغ و قرار گرفتن در معرض هوای خیلی گرم آسیب‌پذیر است. با این وجود، در حال حاضر برخی از انواع گران‌تر موی مصنوعی وجود دارند که نسبت به گرما مقاوم می باشند. توجه داشته باشید اگر دوست دارید حالت مو را خود تنظیم کرده یا کاشت مو را رنگ کنید، لازم است از موی انسان برای این درمان استفاده کنید.

تراکم

تراکم نشان دهنده تعداد ریشه های مو در هر اینچ مربع است. در صورتی که بیمار یک شخص مسن برخوردار از موهای نازک در کنار سر و پشت آن باشد، نباید از موهای دارای تراکم متوسط تا زیاد برای کاشت موی طبیعی استفاده شود. در حقیقت استفاده از  تراکم موی ناخوب می‌تواند سبب ایجاد ظاهر غیرطبیعی برای کاشت مو شود. به این ترتیب لازم است برای اشخاص مسن از تراکم موی خیلی پایین استفاده شود.

خط موی جلوی سر

خطی که منطقه پیشانی خاتمه یافته و موی شخص نمایان می گردد، منطقه‌ای است که می‌تواند استفاده از کاشت مو را برای سایرین معلوم کند. در واقع اگر شما بتوانید موی خود را عقب داده و استفاده از کاشت موی خود را مخفی کنید، کاشت مو به نحو خوب روی سر قرار گرفته است. در این شرایط صرف نظر از نوع پایه انتخاب شده، لازم است از یک پوشش مخفی کننده برای این منطقه از سر استفاده شود. به خاطر داشته باشید اشخاصی که موی آن‌ها واقعی است، خط رویش موی خیلی نامرتب دارند. به همین خاطر خط رویش مو برای وسیله های ترمیم نباید خیلی صاف باشد. توجه داشته باشید برخی از وسیله های قوی‌تر کاشت مو در منطقه جلوی خود چند تار موی محدود دارند که از زیر پایه ابزار خارج شده و به این ترتیب لبه کاشت مو از دید سایرین مخفی می‌ماند. این ابزارها به مقدار پوشش مخفی کننده اثربخشی ندارند، اما ثبات آن‌ها بر روی سر بیشتر است.

ایجاد یک خط رویش موی طبیعی و غیریکنواخت

در حال حاضر سه شیوه اصلی برای متصل کردن پایه به سر مورد استفاده قرار می‌گیرد که عبارت از گیره، چسب، و نوار است. در حقیقت بیش از 90 درصد موردهای کاشت مو با استفاده از چسب یا نوار بر روی سر قرار می‌گیرد. علاوه بر این اکثر اشخاص اعتقاد دارند استفاده از چسب یا نوار می‌تواند سبب ایجاد ظاهر طبیعی‌تر در هنگام استفاده از کاشت مو شود.

با استفاده از چسب‌ها یا نوارهای قوی امکان متصل نگه داشتن پایه به سر برای حدود 4 هفته وجود دارد. با این وجود اکثر اشخاص ترجیح می‌دهند از نوارهای روزانه به این منظور استفاده کنند تا امکان جدا کردن ترمیم از سر در زمان خواب یا بعد از چند روز استفاده، به اسانی وجود داشته باشد.

بزرگ‌ترین مشکل در هنگام استفاده از کاشت مو نحوه اتصال آن به سر است. به هر حال همان‌طور که گفته شد روش های مختلف  به این منظور وجود دارد و با توجه به متفاوت بودن شرایط اشخاص، هیچ‌یک از این شیوه‌ها کامل و بی‌نقص ناست. در صورتی که به دنبال آشنایی بیشتر با این شیوه‌ ها و کسب اطلاعات لازم در این ارتباط هستید، می‌توانید از سرویس های مشاورین ما در این کلینیک استفاده کنید.

راحتی و نگهداری

در هنگام استفاده از کاشت مو لازم است شخص مراقبت کافی داشته و هیچ‌گاه موی خود را در هنگام خیس بودن شانه نزند. در حقیقت شانه زدن کاشت مو در حالت خیس سبب می گردد حجم زیادی از موی آن جدا شده و عمر مفید آن کوتاه شود. همچنین نباید به میزان زیاد از سشوار برای خشک کردن کاشت مو استفاده شود. علاوه بر این برای رنگ کردن کاشت مو لازم است از رنگ موی دارای سطح پراکسید پایین استفاده گردد. توجه داشته باشید فقط موی طبیعی را می‌توان با گرما رنگ کرده و خشک کرد.

توصیه‌ های کاربردی برای کاشت مو

توصیه‌ های کاربردی برای کاشت مو

– موی طبیعی به خاطر چربی ریشه آن حالت خود را حفظ می‌کند. به هر حال هنگامی که مو از محل خود خارج شود، به خاطر اینکه دیگر نمی‌تواند از چربی بدن استفاده کند، حالت طبیعی خود را از دست می‌دهد. به همین خاطر همواره لازم است از محصولات خوب برای حفظ چربی کاشت مو و ایجاد ظاهر طبیعی برای آن استفاده گردد.
– لازم است کاشت موی خیس با حرکت دادن حوله بر روی آن خشک شود.
 – برای خاراندن سر خود در صورت نیاز لازم است از ضربه زدن با سر انگشت بدون وارد کردن آسیب به کاشت مو استفاده شود.

هزینه استفاده از کاشت مو چقدر است؟

در حال حاضر شیوه‌های خیلی بیشتری برای کاشت مو در مقایسه با قبل وجود دارد. به همین خاطر خیلیی از کلینیک‌های زیبایی برای سرویس های درمانی کاشت مو اقدامات مراقبتی با هزینه ماهانه ارائه کرده و هر سال از شیوه‌های ترمیم تازهتر برای بیماران خود استفاده می‌کنند. این شرایط به شما امکان می‌دهد فرآیند درمان را بدون نیاز به پرداخت هزینه اولیه زیاد شروع کنید، اما کلهزینه درمان شما در این شرایط ممکن است با توجه به هزینه ماهانه پرداخت شده و طول مدت استفاده از سرویس های درمانی  بیشتر یا کمتر از هزینه درمان یکباره باشد. شیوه متداول دیگر برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها خرید کاشت مو بدون سرویس های ترمیم و نگهداری مورد نیاز است. به این ترتیب شما می‌توانید در ادامه بابت نگهداری ترمیم (معمولاً در فواصل 4 تا 6 هفته‌ای) فقط هزینه‌های نگهداری را پرداخت کنید. در صورتی که قصد دارید از این شیوه استفاده کنید، لازم است قبل از تصمیم‌گیری تحلیل دقیق در مورد هزینه درمان داشته باشید. به این ترتیب می ‌توانید با مقایسه هزینه‌ ها تصمیم صحیح را برای درمان تان اتخاذ کنید.

منبع: کاشت مو


دوشنبه 95 بهمن 25 , ساعت 10:14 صبح
هر یک از اختلالات مقعدی علی رغم علایم منحصر به فرد خود ممکن است نشانه‌های مشترکی را بروز دهند که گاهی منجر به خطای پزشکی خواهد شد. برای تشخیص بهتر بیماری‌های مقعدی نیاز به استفاده از انواع تست‌ها و آزمایش‌هایی است که مخصوص مشاهده و بررسی این ناحیه و سایر قسمت‌های دستگاه گوارش تحتانی تعبیه شده‌اند. در برخی از موارد، علایمی مانند درد، خارش، سوزش، خونریزی یا تورم قابل توجه این ناحیه می‌تواند بر شیوه‌ی زندگی بیمار تأثیر بگذارد. با وجود این ‌که اکثر بیماری‌های مقعدی خوش‌خیم هستند، اما یک ارزیابی دقیق از لحاظ رد سرطان مقعد و اختلالات جدی حائز اهمیت است.
بعضی از انسان‌ها به دلیل شرم و خجالت، از مطرح کردن مشکلات مقعدی خود با پزشک و اعضای خانواده خودداری می‌کنند و با به تأخیر انداختن روند پیگیری و بررسی اختلال ایجاد شده، فقط درمان خود را سخت‌تر خواهند کرد. از طرفی هم ممکن است نشانه‌ها خبر از مشکلات جدی مقعدی مانند سرطان مقعد بدهند که در آن صورت هر لحظه تعلل می‌تواند جان فرد را به خطر بیاندازد. بنابراین توجه به نشانه‌ها و اجتناب از نادیده گرفتن آن‌ها در بیماری‌های مقعدی بسیار مهم است. پزشک پس از گرفتن یک شرح حال دقیق از سوابق دارویی و بیماری فرد مراجعه کننده به مشاهده ناحیه‌ی مقعد با چشم و سپس معاینه‌های دیگر بسته به نوع بیماری‌ای که حدس می‌زند، می‌پردازد شامل

 

  • معاینه انگشتی: در این معاینه پزشک با دست دستکش پوشیده و آغشته به ژل لغزنده، با کمک یک انگشت درون مقعد را معاینه می‌کند. او در معاینه‌ی خود عامل به وجود آورنده‌ی علایم بیمار را جست‌وجو می‌کند
  • آنوسکوپی: یک روش تشخیصی است که در آن با استفاده از ابزار لوله‌ای کوچک چند اینچ آخر راست روده و کانال مقعد را بررسی می‌کنند
  • سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر: روشی است که در آن با کمک یک ابزار لوله‌ی کوچک مجهز به دوربین فیلمبرداری قسمت‌هایی از روده بزرگ را مشاهده می‌کنند
  • کولونوسکوپی: روش دیگری است شبیه سیگموئیدوسکوپی که با کمک آن کل روده بزرگ را مشاهده می‌کنند ولی معمولاً نیاز به اقدامات قبلی آمادگی روده و گاهی استفاده از آرام‌بخش حین انجام دارد
  • بیوپسی: نمونه‌برداری از بافت یا ضایعات که به منظور بررسی میکروسکوپی آن انجام می‌شود
  • سونوگرافی یا MRI: انواعی از روش‌های تصویربرداری غیر تهاجمی هستند که ساختار و عملکرد کانال مقعد و عضلات اسفنکتر مقعد را نشان می‌دهند
  • دفکوگرافی: روشی برای بررسی عملکرد روده‌ای و عضلات مقعدی هنگام عمل دفع است که با کمک تصویربرداری اشعه ایکس و باریم انما انجام می‌شود

پس از تشخیص نوع بیماری مقعدی پزشک درمان بیمار را آغاز می‌کند. بسیاری از اختلالات مقعدی بدون عمل جراحی قابل درمان هستند. در ادامه به صورت مختصر به تفسیر هر یک از این اختلالت می‌پردازیم

سرطان مقعد

به طور کلی سرطان مقعد نادر است اما به دلیل مخاطراتی که تشخیص دیرهنگام آن در زندگی فرد ایجاد خواهد کرد بسیار مهم است. سرطان مقعد سالانه در حدود 8000 نفر را در ایالات متحده درگیر می‌کند و باعث بیش از 1000 مورد مرگ و میر می‌شود. شیوع سرطان مقعد در زنان تقریباً دو برابر مردان است. علت قطعی سرطان مقعد نامشخص است، اما یکی از مهم‌ترین عوامل خطر سرطان مقعد مربوط به یکی از انواع ویروس زگیل است که جزء بیماری‌های منتقله از راه جنسی محسوب می‌شود. ابتلا به فیستول مزمن، سابقه پرتودرمانی بر روی پوست مقعد و لنفوگرانولوما ونروم نیز از دیگر عوامل تهدید کننده است.
بر خلاف سرطان راست‌روده که بیشتر از نوع آدنوکارسینوماست، شایع‌ترین نوع سرطان مقعدی را کارسینوم سلول سنگفرشی تشکیل می‌دهد. البته احتمال گسترش سرطان مقعد در سلول‌های پوست اطراف آن نیز وجود دارد.
خونریزی حین اجابت مزاج، درد و گاهی خارش اطراف مقعد از نشانه‌های بارز این بیماری مهلک است. حدود 25 درصد از افراد مبتلا به سرطان مقعد هیچ نشانه‌ای ندارند که در این افراد، سرطان تنها در طول یک معاینه معمولی کشف می‌شود.
برای تشخیص سرطان مقعد، پزشک ابتدا پوست اطراف مقعد و هر گونه تغییر ظاهری آن را بررسی می‌کند. سپس با یک دست دستکش پوشیده داخل مقعد و قسمت پایینی رکتوم را از نظر وجود هر برجستگی یا مسئله‌ی غیر عادی کنترل می‌کند. برای بررسی بیشتر از وسیله‌ای به نام آنوسکوپ کمک می‌گیرد تا قسمت پایینی رکتوم را ببیند. نمونه‌برداری از بافت و‌ بیوپسی به منظور بررسی بیشتر و تشخیص قطعی آن انجام می‌شود. درمان آن ممکن است فقط جراحی، ترکیبی از پرتودرمانی و شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی و جراحی باشد. در اغلب موارد جراحی به تنهایی درمان رضایت بخشی است، اگر چه پزشک باید مراقب باشد تا آسیبی به حلقه‌ی عضلانی دریچه‌ی مقعد که مدفوع را درون کانال نگه می‌دارد، نزند. ایجاد اختلال در عملکرد اسفنکتر مقعدی منجر به عارضعه‌ی ناراحت‌کننده بی‌اختیاری گاز و مدفوع خواهد شد. درمان‌های ترکیبی نیز اثربخشی فراوانی دارد و می‌تواند بقای بیش از 70 درصد موارد را تا پنج سال تضمین کند. درمان این بیماران همیشه نیاز به پیگیری دارد تا در صورت عود یا متاستاز پزشکان بتوانند به سرعت وارد عمل شوند. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ی سرطان مقعد

شقاق مقعد

شقاق مقعد پارگی یا زخم در مخاط درون یا پوست خروجی مقعد است که ممکن است توسط یک آسیب ناشی از اجابت مزاج مشکل یا مدفوع سفت و بزرگ و حتی اسهال شدید و آبکی ایجاد شود. در یک حالت غیر متداول هم می‌تواند در پی رابطه‌ی جنسی مقعدی خشن ایجاد ‌شود. با گرفتگی عضلانی اسفنکتر مقعد خونرسانی به زخم و شکاف ایجاد شده کمتر شده و بهبود آن را به تأخیر می‌اندازد.
ترک مقعدی باعث درد تیز و خونریزی در حین یا مدت کوتاهی پس از اجابت مزاج می‌شود. درد برای چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد و سپس تا اجابت مزاج بعدی فروکش می‌کند. پزشک می‌تواند با مشاهده و معاینه‌ی آرام مقعد پارگی ناشی از شقاق را بررسی کند. در موارد نادر، شقاق مقعد ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال مانند بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری آمیزشی (STD) یا سرطان باشد. برای تشخیص این بیماری‌ها انجام تست‌های تکمیلی مانند کولونوسکوپی تحت بی‌هوشی نیاز است.
مصرف مکمل‌های نرم‌کننده مدفوع یا پسیلیوم با افزایش فیبر رژیم غذایی می‌تواند یبوست و اجابت مزاج مشکل بیمار را تا حدی کاهش دهد. گاهی اوقات استفاده از پماد زینک اکسید محافظ یا شیاف ملین (مانند گلیسیرین) به نرمی مدفوع کمک می کند.
استفاده از بی‌حس کننده‌های موضعی (مانند بنزوکائین یا لیدوکائین) بر روی مقعد یا حمام آب گرم نشسته به مدت 10 تا 15 دقیقه پس از اجابت مزاج با افزایش جریان خون به منطقه به رفع احساس ناراحتی و بهبودی فرد کمک می‌کند. درمان‌های لازم برای کاهش گرفتگی اسفنکتر مقعد و بهبود شقاق شامل تزریق سم بوتولینوم، استفاده از پماد نیتروگلیسیرین یا مسدودکننده‌های کانال کلسیم (مانند کرم یا ژل نیفدیپین، دیلتیازم) به ناحیه‌ی شقاق است.
در صورت مؤثر نبودن این درمان‌ها فرد کاندید جراحی برداشت زخم یا برداشت قسمتی از عضله‌ی دریچه‌ای مقعد یا هر دو می‌شود. با احتمال کمتری کشیدن و اتساع دریچه‌ی مقعد هم ممکن است، انجام شود. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌های مرتبط با بیماری فیشر یا شقاق مقعد

بی‌اختیاری مدفوع

بی‌اختیاری مدفوع یا از دست دادن کنترل حرکات روده‌ای می‌تواند زندگی فردی و اجتماعی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. بی‌اختیاری مدفوع می تواند در طول حملات اسهال یا در طول ابتلا به یبوست رخ دهد. بی‌اختیاری روده‌ای مداوم می‌تواند در زنانی با سابقه‌ی زایمان سخت، افرادی با سابقه جراحی مقعدی پرعارضه،‌ پرولاپس رکتوم (برآمدگی بافت رکتوم ازخروجی مقعد)، زوال عقل، آسیب عصبی ناشی از دیابت، تومورهای مقعد به وجود آید .
برای تشخیص علت ایجاد اختلال پزشک نیاز به بررسی فرد از نظر اختلالات ساختاری یا عصبی با معاینه‌ی مقعد و رکتوم، چک کردن میزان قدرت انقباضی مقعد و حتی انجام سیگموئیدوسکوپی دارد. تست‌های دیگر از جمله سونوگرافی داخل مقعدی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و بررسی عملکرد اعصاب و عضلات پوشش لگن، ممکن است لازم باشد.
اولین گام در اصلاح بی‌اختیاری مدفوع سعی در ایجاد یک الگوی منظم حرکات‌ روده‌ای است تا به تولید مدفوع طبیعی نه شل و نه سفت بیانجامد. ورزش عضلات کف لگن و استفاده از تکنیک‌های بیوفیدبک می‌تواند کمک بزرگی به بازگشت قدرت عضلانی مقعد کند.
اگر بی اختیاری مدفوع همچنان ادامه داشته باشد یا نقص ساختاری در مقعد وجود داشته باشد، فرد نیاز به جراحی پیدا می کند. آخرین راه چاره‌ی این اختلال انجام عمل کولوستومی با بستن مسیر مقعد و باز کردن آن به سمت شکم و تعبیه کیسه‌ای برای دفع و تخلیه مدفوع بر روی شکم است. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ی بی‌اختیاری مدفوع

خارش مقعد

خارش درون مقعد و پوست اطراف آن خارش مقعد یا آنی نامیده می‌شود. در اکثر موارد، پزشکان یک اختلال خاصی برای خارش مقعد شناسایی نمی‌کنند و خارش بدون درمان پس از یک دوره از زمان از بین می‌رود. شایع‌ترین علت خارش مقعد مربوط به مسائل بهداشتی است و تنها تعداد کمی از موارد توسط یک اختلال خاص مانند کرمک یا عفونت قارچی ایجاد می‌شود. از میان علل خاص باید بیماری التهابی روده و سرطان مقعد (علل نادر) جدی در نظر گرفته شود.
افراط یا کم‌توجهی در بهداشت فردی می‌تواند به خارش مقعد منجر شود. برای مثال، پاکسازی ناکافی باقی‌مانده‌های مدفوع بر روی مقعد پس از عمل دفع و تعرق پوست اطراف مقعد می‌تواند تحریک کننده باشد. ابتلا به بیماری هموروئید و بواسیر بیرون زده معمولاً تمیز کردن مقعد را دچار مشکل می‌کند و گاهی با نشت مخاط یا مدفوع باعث تحریک پوست اطراف مقعد می‌شود. از طرفی وسواس بیش از حد با پاک کردن شدید ناحیه‌ی مقعد با دستمال مرطوب بهداشتی و شست‌وشوی آن با صابون‌های قوی می‌تواند منجر به خشکی و تحریک پوست یا گاهی اوقات باعث واکنش‌های حساسیتی (آلرژیک) شود.
هنگامی که خارش مقعد شروع می‌شود، فرد وارد یک چرخه‌ی معیوب می‌گردد به صورتی که با هر بار خاراندن مقعد باعث تحریک بیشتر پوست آن و تکرار خارش خواهد شد. اغلب مردم با خاراندن شدید خود باعث ایجاد خراش باز بر روی پوست می‌شوند. همین خراش باز می‌تواند زمینه‌ی ابتلا به بیماری‌های ویروسی یا باکتریایی دیگر را فرآهم کند. همچنین گاهی اوقات با مصرف خودسرانه پمادهای ضد خارش نه تنها بهتر نشده بلکه حساسیت هم می‌دهند. خارش هر قسمتی از مقعد درون یا بیرون آن نیاز به بررسی و پیگیری دارد. در صورت وجود علایم هشدار دهنده‌ای چون اسهال خونی، ادم یا بیرون زدگی بواسیر، تخلیه‌ی چرک از فیستول، زمختی پوست اطراف مقعد، نشت مدفوع همراه با خارش مقعد باید طی یک تا دو روز به پزشک مراجعه کرد. ولی پیگیری خارش مقعد به تنهایی را می‌توان تا چند روز هم به تأخیر انداخت.
پزشک با پرسیدن سؤالاتی در مورد سایر علایم بیمار و سوابق دارویی و بیماری او سعی می‌کند تا علل مشکوک این اختلال را حدس بزند. سپس با معاینه‌ی فیزیکی و مشاهده‌ی مقعد، علامتی از یک اختلال را جست‌وجو می‌کند. پاسخ دقیق بیمار به پرسش‌هایی چون مصرف اخیر غذاهای تحریک‌کننده و تند، استفاده از صابون، دستمال کاغذی و پماد، ابتلا به بیماری‌های ‌مزمن، مصرف آنتی‌بیوتیک در چند هفته‌ی گذشته می‌تواند کمک مؤثری برای تشخیص سریع‌تر علت باشد. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ی خارش مقعد

آبسه آنورکتال

آبسه آنورکتال یک حفره پر از چرک ناشی از حمله باکتری‌های مهاجم به غده ترشحی مخاط در مقعد و رکتوم است. آلودگی باکتریایی مسیر غدد موجود در مقعد یا رکتوم را مسدود می‌کند و آبسه ایجاد می‌شود. تولید عفونت و چرک باعث درد و تورم ناحیه می‌شود. گاهی اوقات برای بررسی آبسه تصویربرداری تشخیصی نیاز است. آبسه ممکن است آن‌قدر در دیواره‌ی رکتوم عمقی شود که به اطراف مقعد باز گردد. با وجود این‌که مقعد منطقه‌ی پر از باکتری و عوامل عفونت‌زاست، اما به طور کلی به دلیل جریان خون فراوان در آن عفونت رخ نمی‌دهد. اما در صورت بروز عفونت معمولاً ترکیبی از انواع مختلف باکتری‌ها در ایجاد آن نقش دارد.
آبسه باعث آسیب قابل توجهی در سلول‌ها و بافت‌های مجاور خود می‌شود و حتی به ندرت ممکن است به از دست دادن کنترل روده (بی‌اختیاری مدفوع) منجر گردد. افراد مبتلا به بیماری کرون در معرض خطر آبسه آنورکتال هستند. گاهی اوقات، آبسه یک عارضه‌ی جانبی ناشی از بیماری دیورتیکولیت یا بیماری التهابی لگن است.
آبسه می‌تواند متورم، قرمز، حساس و بسیار دردناک شود و حتی با احتمال کم منجر به تب گردد. آبسه عمیق موجود در رکتوم اغلب باعث علایم دیگری مانند تب و درد در قسمت تحتانی شکم نیز می‌شود.
پزشک معمولاً می تواند به راحتی آبسه موجود در پوست اطراف مقعد را شناسایی می‌کند. اما در مواردی که اثری از تورم خارجی و قرمزی دیده نمی‌شود انجام معاینه‌ی انگشتی مقعد را نیاز می‌بیند. وجود بافت متورم دردناک درون مقعد علامتی از وجود آبسه است. در صورت شک به یک آبسه عمیق استفاده از اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند وسعت و محل آن را به خوبی تعیین کند.
در مراحل اولیه ایجاد آبسه درمان آنتی‌بیوتیکی می‌تواند اثربخش باشد، اما برش و تخلیه‌ی آبسه بهترین شکل از درمان آن محسوب می‌شود. عمل تخلیه‌ی آبسه تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و در آبسه‌های عمقی به بی‌هوشی عمومی و انجام آن در شرایط مجهزتر و اطاق عمل نیاز است.
در حدود نیمی از موارد حتی با درمان مناسب هم، آبسه منجر به تشکیل یک کانال غیر طبیعی از درون مقعد به سمت اطراف آن و ایجاد فیستول خواهد شد

فیستول مقعد

فیستول مقعدی یک مجاری باریک است که از درون کانال مقعد به سمت پوست اطراف مقعد باز شده است. فیستول خود‌به‌خود یا در ادامه‌ی یک آبسه ‌آنورکتال به وجود می‌آید. علل مستعد کننده آن شامل بیماری کرون و سل است. در مواردی هم ممکن است از دیورتیکولیت، تومورها، یا تروما ناشی شود. فیستول در نوزادان مادرزادی هستند و در میان پسران شایع‌تر است. فیستول رکتوواژینال از عوارض ثانویه بیماری کرون، صدمات زایمانی، پرتو درمانی یا سرطان است.
علایم آن شامل ترشحات بدبو، خون‌آبه‌ای و چرکی است که در صورت عفونت دردناک هم می‌شود. تشخیص آن با معاینه و انجام سیگموئیدوسکوپی در صورت شک به بیماری کرون امکان‌پذیر است. فیستول مقعدی در اغلب موارد نیاز به عمل جراحی خواهد داشت.
سینوس پیلونیدال و سینوس چرکی پوستی باید از فیستول مقعدی افتراق داده شود. در گذشته، تنها درمان مؤثر فیستول مقعدی عمل جراحی باز بوده که درجاتی از بی‌اختیاری روده را برای بیمار به وجود می‌آورده است. ولی با پیشرفت علم و روی کار آمدن روش‌های نوین درمانی در این حیطه بیمار با تهاجم و عوارض کمتری درمان خواهد شد. جایگزین‌های عمل جراحی شامل فلپ، استن، پلاگین، چسب فیبرین و … است.
در صورتی که فرد مبتلا به اسهال یا بیماری کرون باشد انجام فیستولوتومی به دلیل تأخیر در بهبود زخم به صلاح بیمار نیست. بنابراین در این بیماران مترونیدازول و آنتی‌بیوتیک‌های مناسب دیگر و درمان‌های سرکوبگر مؤثرتر است. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ها‌ی مرتبط با بیماری فیستول مقعد

گیر افتادن اشیاء خارجی در مقعد و رکتوم

اشیاء سخت و نامتعارف بلعیده شده مانند خلال‌دندان، استخوان مرغ یا استخوان ماهی به دلیل این‌که هضم نمی‌شوند، ممکن است درون محل اتصال بین مقعد و رکتوم گیر کنند. همچنین اجسام خارجی حین انما، جراحی، تعیین درجه حرارت مقعدی و آلت مصنوعی ممکن است به صورت ناخواسته درون کانال مقعد و رکتوم گیر افتد یا تکه‌ای از آن شکسته شود. وجود این اجسام درون مقعد باعث درد ناگهانی حین اجابت مزاج می‌شود. دیگر نشانه‌ها به اندازه و شکل جسم و مدت‌زمان وجود آن درون مقعد بستگی دارد که می‌تواند منجر به عفونت و حتی سوراخ شدن دیواره مقعد یا رکتوم شود. در برخی موارد پزشک قادر به لمس جسم خارجی طی معاینه انگشتی خواهد بود. معاینه شکم، سیگموئیدوسکوپی و تصویربرداری اشعه ایکس ممکن است برای بررسی سوراخ‌شدگی دیواره مقعد لازم باشد.
در صورت قابل لمس بودن جسم ابتدا برای خروج دستی آن تلاش می‌شود. معمولاً برداشت انگشتی جسم با یک بی‌حسی موضعی در زیر پوست و مخاط مقعد انجام می‌شود. گاهی اوقات هم پزشکان ترجیح می‌دهند این کار را تحت بی‌هوشی عمومی که باعث شل شدن مقعد می‌شود، انجام ‌دهند تا راحت‌تر جسم را بدون عمل جراحی بردارند. از طرفی حرکات موجی (دودی) طبیعی روده نیز به حرکت رو به پایین جسم کمک می‌کند تا برداشت آن امکان‌پذیر شود. در برخی موارد بیمار خیلی خوش شانس نیست و امکان برداشت دستی آن وجود ندارد. در این صورت پزشک چاره‌ای جز جراحی باز اکتشافی تحت بی‌هوشی عمومی نخواهد شد.
پس از اتمام عمل برداشت جسم خارجی با کمک سیگموئیدوسکوپی (استفاده از لوله‌ی قابل انعطاف برای مشاهده قسمت‌های پایینی روده بزرگ و داخل مقعد) سوراخ یا زخم احتمالی در مسیر را بررسی می‌کنند

هموروئید

بیماری هموروئید یا بواسیر با ورم و واریسی شدن وریدهای واقع در دیواره‌ی راست روده و مقعد به وجود می‌آید. مویرگ‌های مقعدی تحت تأثیر فشار بیش از حد متورم می‌شوند و توانایی بازگشت خون به سمت قلب را از دست می‌دهند. این فشار ممکن است مربوط به بارداری، بلند کردن اجسام سنگین یا زور زدن‌های مکرر در هنگام دفع مدفوع سفت و سخت باشد. توده‌ی هموروئیدی ایجاد شده در داخل یا خارج از مقعد می‌تواند درد یا خونریزی ایجاد کند.
احساس پری رکتوم و تخلیه‌ی ناکامل آن پس از اجابت مزاج از دیگر نشانه‌های هموروئید است. خارش در منطقه مقعد معمولاً نشانه‌ی اختصاصی بیماری بواسیر نیست اما ممکن است توده‌ی بواسیری از تمیز کردن مناسب و صحیح مقعد جلوگیری کند و منجر به خارش شود.
بواسیر انواع مختلفی دارد که تشخیص نوع آن کمک بزرگی به درمان بهتر و سریع‌تر بیماری خواهد کرد. بواسیر داخلی بیشتر مربوط به درون مقعد و قسمت بالایی محل اتصال بین مقعد و رکتوم است. البته گاهی اوقات بواسیر داخلی به خارج مقعد کشیده می‌شود که بواسیر یا هموروئید پرولاپس نامیده می‌شود. بواسیر داخلی معمولاً یک توده‌ی قابل مشاهده و درد ایجاد نمی‌کند، اما خونریزی حین اجابت مزاج و پس از آن بر روی سنگ سرویس بهداشتی از علایم بارز آن است که شدت آن کم بوده و معمولاً منجر به کم‌خونی نمی‌شود، اما احتمال آن وجود دارد. بواسیر خارجی با مشاهده‌ی مقعد قابل رویت است و در زیر محل اتصال آنورکتال تشکیل می‌شود. یک نوع خاص از بواسیر خارجی منجر به ایجاد لخته خون دردناک خواهد شد که هموروئید ترمبوزه نام دارد.
پزشک با معاینه انگشتی و مشاهده‌ی مقعد آن را از لحاظ وجود ضایعات برجسته‌ی هموروئیدی بررسی می‌کند. برای تشخیص هموروئید بدون درد و خونریزی از معاینه‌ با آنوسکوپ کمک می‌گیرند. در صورت وجود خونریزی نیاز به بررسی دقیق‌تر با سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی برای رد احتمال وجوده توده‌ی سرطانی است.
بیشتر علایم هموروئید بدون درمان خاصی با خود مراقبتی ( حمام نشسته آب گرم) و تغییر رفتاری و رژیم غذایی پر فیبر برطرف خواهد شد. در هموروئیدهای دیگر که به درمان دارویی و خانگی پاسخ نمی‌دهند از روش‌های کم‌تهاجمی غیر جراحی استفاده می‌کنند. بواسیر داخلی با اسکلروتراپی تزریقی یا بستن باند لاستیکی درمان می‌شود.
هموروئید ترمبوزه نیاز به جراحی سرپایی و تخلیه دارد. استفاده از استامینوفن یا یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) می‌تواند به کاهش درد هموروئید ترومبوزه کمک کند. درد و تورم معمولاً پس از مدت کوتاهی کاهش می‌یابد. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ها‌ی مرتبط بیماری هموروئید یا بواسیر

سندرم لواتور آنی

سندرم لواتور آنی به صورت دردهای پراکنده در رکتوم ناشی از اسپاسم عضله لواتور آنی در نزدیکی مقعد است. احتمالاً درد زودگذر مقعدی و درد دنبالچه‌ای هر دو از اختلالات ناشی از این سندرم هستند. گرفتگی عضلات باعث دردی در ناحیه‌ی مقعد می‌شود که به طور معمول به اجابت مزاج ارتباطی ندارد. درد معمولاً کمتر از 20 دقیقه طول می‌کشد و ممکن است کوتاه، شدید و همراه با دردهای مبهم نقاط بالای رکتوم همراه باشد. این دردها می‌تواند به صورت خودبه‌خود رخ دهد و حتی در مواردی فرد را از خواب بیدار کند. در موارد شدید، می‌تواند ساعت‌های زیادی باقی بماند و حتی عود کند.
پزشک طی مشاهده و معاینه‌ی فیزیکی مقعد با رد سایر علل درد مقعد مانند بواسیر ترومبوزه، شقاق و آبسه به مشکلات عضلانی و تنگی مقعد شک خواهد کرد. این مشکل تهدید کننده‌ی حیات بیمار نیست و با خود مراقبتی و در موارد شدید با فیزیوتراپی و ورزش عضلات کف لگن بهبود می‌یابد.
حمام نشسته آب گرم و مصرف یک مسکن ضد درد خفیف (مانند آسپیرین) می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. گاهی اوقات با تحریک الکتریکی خفیف منطقه می‌توان گرفتگی عضلانی مقعد را متوقف کرد. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ی درد مقعد

کیست مویی

بیماری پیلونیدال با کیست مویی یک عفونت ناشی از موی برگشته درون پوست است که در بالای شکاف باسن و در انتهایی‌ترین نقطه‌ی ستون فقرات قرار گرفته است. این بیماری معمولاً در مردان جوان و پر مو رخ می‌دهد اما می‌تواند در زنان نیز ایجاد شود. گاهی اوقات به دلایل ناشناخته، مو تحریک شده و به سمت درون پوست رشد می‌کند. این بیماری درون حفره‌ی بالای خط باسن اتفاق می‌افتد و کیست پیلونیدال نامیده می‌شود. کیست ممکن است هیچ علایمی نداشته باشد یا برعکس آلوده شود و عفونت کند. اگر عفونت باعث تجمع چرک درون کیست شود، آبسه پیلونیدال نامیده می‌گیرد. آبسه پیلونیدال باعث درد، قرمزی و تورم می‌شود. گاهی اوقات چرک آن خود‌به‌خود تخلیه خواهد شد.
این بیماری با مشاهده‌ی دقیق ناحیه‌ی و مشاهده‌ی سوراخ کوچک آن در منطقه‌ی عفونی تشخیص داده می‌شود. آبسه پیلونیدال باید به صورت سرپایی برش خورده و چرک درون آن تخلیه شود. اما سینوس پیلونیدال، نیاز به عمل جراحی دارد.
کیست‌های بزرگتر ممکن است نیاز به جراحی با روش فلپ داشته باشند. در روش فلپ، پوست و گاهی اوقات عضله از یک منطقه نزدیکی به سینوس برداشته و به صورت پوشش منطقه‌ای که کیست برداشته شده است، پیوند می‌شود. اطلاعات بیشتر با مراجعه به مقاله‌ها‌ی مرتبط بیماری کیست مویی یا سینوس پیلونیدال

پروکتیت

پروکتیت بیماری است که در آن پوشش مخاطی دیواره مقعد دچار التهاب می‌شود. التهاب می‌تواند علل بسیاری اعم از عفونت و پرتودرمانی داشته باشد. این بیماری بسته به علت ایجاد کننده آن می‌تواند بدون درد یا بسیار دردناک باشد. پزشک پس از بررسی داخل راست روده آن را تشخیص می‌دهد. آنتی‌بیوتیک می‌تواند پروکتیت ناشی از عفونت را درمان کند.
پروکتیت با علل مختلف رایج است و ممکن است با بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو مرتبط باشد. بیماری‌های منتقله از راه جنسی (مانند سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا، عفونت ویروس هرپس سیمپلکس یا عفونت سیتومگالوویروس) به ویژه در میان مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی مقعدی دارند بیشتر باعث این اختلال خواهد شد. افراد با دارای اختلال در سیستم ایمنی بدن نیز در معرض افزایش خطر ابتلا به پروکتیت، به ویژه انواع ناشی از عفونت‌های ویروس هرپس سیمپلکس یا سیتومگالوویروس هستند. البته پروکتیت گاهی علت ویروسی یا باکتریالی غیر جنسی مانند سالمونلا دارد. مصرف برخی آنتی‌بیوتیک‌ها باکتری‌های نرمال روده را از بین می‌برد و بدین ترتیب به سایر باکتری‌های مضر اجازه‌ی رشد می‌دهد. یکی دیگر از علت پروکتیت پرتودرمانی در نزدیکی مقعد یا راست روده است که معمولاً برای درمان سرطان پروستات و سرطان رکتوم استفاده می‌شود. پروکتیت باعث خونریزی بدون درد و خروج مخاط راست روده‌ای می‌شود. پروکتیت با علل سوزاک، ویروس هرپس سیمپلکس یا سیتومگالوویروس، مقعد و رکتوم را به شدت دردناک می‌کند.
پزشک برای مشاهده‌ی درون راست روده از آنوسکوپ استفاده می‌کند و در همین حین از بافت پوششی درون مقعد با سواب نمونه می‌گیرد. بررسی نمونه در آزمایشگاه وجود هر گونه عامل عفونی شامل باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها را که ممکن است باعث پروکتیت شود، مشخص می‌کند. آزمایش خون برای تشخیص احتمالی سیفلیس و آزمون مدفوع برای تشخیص کلستریدیوم دیفیسیل نیز انجام می شود. پزشک ممکن است جهت بررسی بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو مناطق دیگر روده را کولونوسکوپی کند.
با توجه به علت به وجود آورنده‌ی پروکتیت درمان‌های متفاوتی تجویز می‌شود. آنتی بیوتیک‌ها بهترین درمان برای پروکتیت ناشی از یک عفونت باکتریایی خاص هستند. اگر پروکتیت ناشی از نابودی فلور نرمال روده‌ای با مصرف آنتی‌بیوتیک باشد، مترونیدازول یا وانکومایسین برای از بین بردن باکتری‌های مضر روده‌ای تجویز می‌شود. هنگامی که علت پرتودرمانی است، هیدروکورتیزون (یک کورتیکواستروئید) یا مزالازین می‌تواند به صورت انما یا شیاف داده شود تا به کاهش درد فرد کمک کند. اگر این اشکال درمانی التهابی مؤثر نباشد، از کورتیکواستروئیدها خوراکی استفاده می‌شود. در صورتی که پروکتیت باعث خونریزی از مخاط راست روده شود، پلاسمای آرگون، لیزر، الکتروکواگولاسیون و کوتر (سوزاندن) می‌تواند برای جلوگیری از خونریزی استفاده شود. در افرادی که بیش از حد ضعیف مانند افراد مسن یا افرادی که بهداشت ضعیفی دارند، عمل جراحی مقعدی به نوع شکمی آن ارجحیت دارد

پرولاپس رکتوم

پرولاپس رکتوم برآمدگی بدون درد بافت درون مقعدی به سمت بیرون از آن است که اغلب از زور زدن بیش از حد حین دفع مدفوع ناشی می‌شود. تشخیص آن با کمک مشاهد و معاینه مقعد و حتی تصویربرداری‌های مختلف امکان پذیر است. پرولاپس رکتوم موقتی فقط در نوزادان و کودکان رخ می‌دهد که معمولاً بدون جراحی بهبود می‌یابد. ولی پرولاپس رکتوم در بزرگسالان روز به روز بدتر شده و پایدار باقی می‌ماند، پس باید جراحی ‌شود. پرولاپس رکتوم باعث خروج راست روده و ایجاد ظاهری قرمز رنگ و مرطوب و گوشتی در اطراف خروجی مقعد خواهد شد. خونریزی مقعدی و ناتوانی در کنترل مدفوع (بی‌اختیاری مدفوع) از علایم شایع این اختلال مقعدی است. در پرولاپس‌های شدید هم احتمال بروز درد وجود دارد. افتادگی کامل مقعد حالت دیگری است که در زنان مسن‌تر از 60 سال رخ می‌دهد.
پزشک با معاینه‌ی مقعد بیمار در حالت ایستاده، چمباتمه و در حال زور زدن می‌تواند علاوه بر تشخیص بیماری میزان قدرت عضلانی دریچه‌ی مقعد را که احتمالاً کاهش یافته با معاینه‌ی انگشتی بررسی کند. سیگموئیدوسکوپی، کولونوسکوپی و تنقیه باریم اشعه ایکس در تشخیص علت زمینه‌ای ایجاد پرولاپس کاربرد دارد.
با توجه به سن بیمار درمان‌های متفاوت تجویز می‌شود. در نوزادان و کودکان نرم‌کننده های مدفوع نیاز به فشار و زور زدن حین اجابت مزاج را از بین می برد. در بزرگسالان، معمولاً جراحی تنها راه درمان است. جراحی با روش‌های متفاوتی با هدف کشیدن و بازگرداندن بافت مقعد به درون آن انجام می‌شود

زگیل مقعد

زگیل مقعد ناشی از ورود نوعی ویروس به بدن به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)است که همیشه به شکل زگیل بروز نمی‌کند. رشد و گسترش زگیل مقعدی می‌تواند بدون علامت یا همراه با برخی نشانه‌های خارش، درد، خونریزی باشد. ضایعات زگیلی معمولاً 1 تا 6 ماه پس از ابتلا به عفونت HPV ظاهر می‌شود. ضایعات کوندیلوما در ابتدا نرم، مرطوب و صورتی هستند که به مرور بافت زخمت و خشن پیدا می‌کنند و تیره‌تر می‌شوند. در اکثر موارد مانند قارچ و پایه دار رشد می‌کنند.
در واقع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک ویروس سرطانی است، به این معنی که در طول زمان می‌تواند تغییراتی در بافت پوست به وجود آورد که در نهایت به سرطان مقعد منجر می‌شود. به علت مقاربتی بودن این بیماری به خصوص در مردانی که به صورت مقعدی با هم رابطه برقرار می‌کنند، شریک جنسی فرد نیز باید از نظر ابتلا به آن بررسی شود.
پزشک پس از تشخیص ضایعات گل‌کلمی زگیل مقعد برای از بین بردن و حذف تمام ضایعات قابل مشاهده بسته به محل، اندازه و تعداد زگیل‌ها ممکن است ترکیبی از درمان‌های مبتنی بر استفاده در مطب یا خانه را توصیه کند. هیچ درمانی برای زگیل خارجی کاملاً رضایت بخش نیست و برخی از درمان‌های آن ناراحت‌کننده هستند، زیرا منجر به پوسته‌ریزی ضایعات و حتی بافت اطراف آن خواهد شد. زگیل ممکن است با لیزر و یا یک جریان الکتریکی (الکتروکوتر) و یا با انجماد (سرما درمانی) و حتی عمل جراحی تحت بی حسی موضعی یا عمومی برداشته شود.
گاهی اوقات درمان موضعی و حتی جراحی و برداشتن ضایعات هم آن را ریشه کن نمی‌کند و پس از مدتی بیماری باز می‌گردد. بیوپسی ضایعات می‌تواند تغییرات پیشرفته پیش سرطانی سلول‌های منطقه را نشان دهد که در آن صورت باید عود بیماری، رشد مجدد ضایعات و تغییرات بافتی ناحیه‌ی مقعد تحت پیگیری مداوم قرار گیرد. 
منبع: بواسیر

دوشنبه 95 بهمن 25 , ساعت 10:13 صبح

هموروئید (بواسیر) چیست؟

احتمالاً کلمه‌ی بواسیر، بسیار به گوش‌تان خورده است. این کلمه بسیاری از افراد را به یاد مشکلات جسمی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌‌هایشان در سنین پیری می‌اندازد، اما بر خلاف تصور عموم این بیماری از سنین جوانی شروع می‌شود. این اختلال خاموش ممکن است بدون بروز نشانه‌های واضحی در بدن فرد به وجود آید و حتی در صورت ظهور علایم نیز به دلیل جوانی و بی‌توجهی فرد به آن‌ها، سال‌ها از نظر فرد مخفی بماند.
در واقع دیواره‌ها‌ی درونی چهار سانتی‌متر انتهایی روده‌ی بزرگ به دلیل داشتن خاصیت ارتجاعی و عملکرد دریچه‌ای آن از عروقی بالشتکی با دیواره‌های حساس تشکیل شده است که بواسیر نام دارند. در صورتی‌که توانایی این عروق برای گردش خون و بازگشت آن به قلب کم شود یا از طرفی به علت فشار مضاعف وارده بر ناحیه‌ی مقعد از توان عضلانی این ناحیه برای کمک‌رسانی به سیستم گردش خون ناحیه‌ی مقعدی کاسته گردد، شاهد به وجود آمدن بیماری بواسیر خواهیم بود.
بیماری بواسیر با نام علمی هموروئید به صورت تورم و التهاب مویرگ‌های موجود در خروجی دستگاه گوارش یعنی مقعد بروز می‌کند. مویرگ‌های بخش ‌انتهایی دستگاه گوارش که موظف به مراقبت از کانال مقعد هستند، در هنگام دفع مدفوع خشک دچار کشش و ملتهب خواهند شد. کشیدگی دیواره‌ی سیاهرگ‌ها با کاهش توان انقباضی مانع پمپاژ خون به سمت نواحی بالاتر و بازگشت آن به قلب می‌شوند. تجمع خون درون رگ‌ها منجر به ظاهر واریسی و تحریک‌پذیر آن‌ها می‌گردد به صورتی‌که با کوچک‌ترین خراشی خونریزی می‌کنند.
یبوست‌های مزمن به صورت دفع ناکامل مدفوع و چند روز در میان با ایجاد فشار در عضلات دریچه‌ای ناحیه‌ی مقعد باعث اختلال در حرکت یاری‌دهنده ماهیچه‌های صاف راست روده‌ی این ناحیه به عروق آن شده و بدین گونه زمینه را برای ابتلا به هموروئید فرآهم می‌کنند. بسته به میزان فشار وارد شده حین عمل دفع و تعداد دفعات تجربه‌ی یبوست‌های سنگین و آزاردهنده، آسیب وارده به عروق ناحیه‌ی مقعد شدت می‌یابد. با هر بار تکرار شدن اجابت مزاج‌های طولانی و سخت، اختلال در عملکرد دریچه انتهایی روده‌ و آسیب عروقی بیشتر و بیماری در فرد پیشرفته‌تر خواهد شد. در نهایت فرد زمانی متوجه جراحت کانال مقعد خود خواهد شد که نشانه‌هایی چون درد و خونریزی ظاهر شود.
بیماری هموروئید می‌تواند با علایم و نشانه‌های متفاوتی در هر فرد بروز کند. توجه به موقع به نشانه‌ها و پیگیری فوری آن‌ها بهترین راه‌کار درمانی این بیماری است. به دلیل آسیب دیدن ناحیه‌ی مقعدی در این بیماری دور از ذهن نیست که در 99 درصد موارد کسی جز خود فرد متوجه آن نخواهد شد. اگرچه نمی‌توان این توقع را از کودکان یا افراد عقب‌مانده داشت ولی در آنان نیز والدین یا اطرافیانی هشیار می‌توانند در آگاهی به موقع از آن مفید باشند.

علت بروز بواسیر یا هموروئید چیست؟

علت بروز بواسیر یا هموروئید چیست؟

متأسفانه بیش از نیمی از مردم جهان، خواه مرد یا زن به دلیل داشتن رژیم غذایی ناسالم و وجود برخی عادات غذایی غلط زمینه را برای ابتلا به این بیماری مساعد می‌کنند. حتی سال‌ها بدون آگاهی از وجود این اختلال در بدن به شیوه‌ی غلط تغذیه‌ای خود ادامه می‌دهند و در اغلب موارد تا زمان بروز علایم در میانسالی متوجه بیماری خود نخواهند شد و در صورت متوجه شدن بیماری نیز به دلیل شرم یا هراس از پیگیری آن صرف نظر می‌کنند. این مشکل در سفیدپوستانی با سطح اقتصادی بالاتر بیشتر از سایر انسان‌ها دیده شده است.
با وجود مشخص نبودن دلیل قطعی بیماری هموروئید، پر واضح است که عدم پایبندی به برخی اصول تغذیه‌ای و سبک زندگی نادرست در به وجود آمدن آن بی‌تأثیر نیست که لیستی از آن‌ها عبارت است از:

  •  
    • عدم مصرف روزانه‌ی آب به میزان کافی: کم‌آبی بدن باعث سفت و سخت شدن مدفوع درون روده‌ها خواهد شد به صورتی که مدفوع سخت به سختی درون روده حرکت کرده و در سطح دیواره‌های درون کانال مقعد خراش ایجاد می‌کند.
    • مصرف نوشیدنی‌های حاوی الکل: الکل باعث ایجاد اختلال در عملکرد دستگاه گوارش می‌شود.
    • مصرف ناکافی میوه و سبزیجات: مصرف ناکافی میوه و سبزیجات و مواد غذایی حاوی فیبر منجر به کاهش سرعت حرکت مواد غذایی درون روده‌ها و ایجاد یبوست در فرد می‌شود.
    • اضافه‌وزن: چاقی و اضافه وزن علاوه بر ایجاد کم تحرکی در فرد و کاهش سرعت حرکات روده‌ای، فشار بیشتری را بر ناحیه مقعد وارد می‌کند.
    • فعالیت‌های بدنی سنگین و نادرست: ورزش‌های سنگینی که به شیوه‌های غیر اصولی با وارد کردن فشار زیاد بر بدن انجام می‌شود به خروجی دستگاه گوارش و کف لگن آسیب وارد می‌کند.
    • پرهیز از فعالیت بدنی و زندگی ماشینی: کم‌تحرکی و عادت به زندگی‌های ماشینی فعالیت دستگاه گوارش را کم می‌کند.
    • باقی ماندن طولانی مدت در وضعیت ایستاده یا نشسته: شغل‌های نشسته امروزی مانند کارمندی یا رانندگی در مسافت‌های طولانی با تحت فشار قرار دادن مقعد زمینه‌ساز بیماری بواسیر هستند.
    • حمل وسایل سنگین و بیشتر از توانایی جسمی فرد: بلند کردن اجسامی با وزنی بیش از حد نرمال توان فیزیکی بدن فرد به عضلات کف لگن از جمله کانال مقعد آسیب می‌رساند.
    • ازدیاد فشار شکمی با سرفه‌های شدید و مکرر: با سرفه فشار ناحیه‌ی داخل شکم افزایش می‌یابد و با هر بار تکرار شدن آن عضلات کف لگن نیز تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.
    • زور زدن هنگام دفع مدفوع: اجابت مزاج با زور عضلات ناحیه‌ی مقعد را بیش از حد کشیده و تحریک می‌کند.
    • رابطه‌ی جنسی مقعدی: به دلیل دریچه‌ای بودن عضلات ناحیه مقعد و بسته بودن آن در مواقع عادی، هنگام نزدیکی مقعدی آلت تناسلی با زور و فشار آن را باز می‌کند، همین فشار عضلات و اعصاب آن را تضعیف و کنترل بر دریچه را کم می‌کند. تکرار رابطه‌ی جنسی مقعدی دیواره‌ی عروقی این ناحیه را نیز نازک و تحریک می‌کند.

البته ناگفته نماند که ابتلا به برخی اختلالات و بیماری‌های زمینه‌ای احتمال ابتلا به هموروئید را در آینده افزایش خواهد داد که شامل:

  • تجربه‌ی اسهال و یبوست‌ مزمن: ممکن است آسیب در دریچه مقعد هنگام خروج سریع مدفوع در هنگام اسهال با ایجاد اصطحکاک یا خروج کند و به سختی آن حین یبوست با ایجاد فشار به وجود آید.
  • اختلالات کبدی: مشکلات کبدی با ایجاد اختلال در روند طبیعی فعالیت دستگاه گوارش می‌تواند زمینه‌ساز هموروئید شود.
  • کانسر کولون(سرطان قسمتی از روده بزرگ): سرطانی شدن قسمت‌هایی از روده مانع حرکات روده‌ای و ایجاد مشکلاتی در هضم و دفع مدفوع می‌شود.
  • پارگی مقعد هنگام برش عضلات کف لگن در زایمان سخت: در برخی زایمان‌های سخت برای کمک به خروج سر نوزاد، نیاز به برش‌های عمقی‌تر در ناحیه‌ی کف لگن است، بی‌احتیاطی حین برش می‌تواند عضلات ناحیه‌ی مقعد را نیز درگیر و به آن آسیب بزند.
  • ضعف عصبی عضلانی دریچه مقعدی به علت کهولت سن: ممکن است با بالا رفتن سن کنترل عصبی عضلانی فرد بر ناحیه‌ی مقعد کم شود و کنترل فشار وارد بر آن از توان فرد خارج گردد.
  • بارداری: بارداری نه تنها به دلیل تغییرات هورمونی مؤثر بر دستگاه گوارش و ایجاد یبوست، بلکه به دلیل فشار ناشی از بزرگی شکم و رحم باعث تحریک ناحیه‌ی مقعد می‌شود.
  • اختلالات روحی و روانی: مشکلات و بیماری‌های روحی مانند افسردگی نه تنها روح بلکه جسم فرد را تحت تأثیر کم‌توجهی و آسیب قرار می‌دهد.
  • اعتیاد به مواد مخدر: مواد مخدر از جمله تریاک با برهم زدن عملکرد صحیح دستگاه گوارش و ایجاد یبوست فرد را مستعد هموروئید می‌کند.
  • مصرف برخی داروها: اختلالات گوارشی ناشی از عوارض برخی داروها نیز فرد را در معرض آسیب بواسیر قرار می‌دهد.

منبع: بواسیر


سه شنبه 95 بهمن 19 , ساعت 12:35 عصر

بیماری شقاق یا فیشر مقعدی چیست؟

آیا تا به حال لب شما ترک خورده است؟ اگر به آخرین باری که لب‌تان دچار ترک شده که معمولاً مربوط به فصول سرما است فکر کنید، احتمالاً متوجه می‌شوید که ابتدا پوست لب خشک و سپس شروع به ترک برداشتن کرده است. اگر به ترک لب‌تان بی‌توجهی می‌کردید، خشکی آن به قدری شدت می‌یافت که باعث وسیع و عمیق شدن ترک و در نهایت خونریزی در آن می‌شد. این مثال ساده نمونه‌ی بارزی از یک نوع شقاق بود که می‌تواند بارها برای بدن هر فردی رخ داده باشد.
شقاق یک ترک‌خوردگی باریک با طول و عمق مشخص است که ممکن است در پوست یا یک دیواره‌ی یا غشای مخاطی ایجاد شود. شقاق یک بیماری بسیار شایع است که اگر زود اقدام به پیگیری آن شود می تواند به راحتی درمان شود. بسته به ناحیه‌ای که دچار شکاف یا ترک ایجاد شده است انواع شقاق در بدن انسان ایجاد و نام‌گذاری می‌شود. شقاق مقعد و شقاق پا، دو شکاف مشترکی هستند که در بدن رخ می‌دهند.
شقاق با نام علمی فیشر فقط یک ترک یا پارگی دیواره‌ی پوشش داخلی بدن یا سطوح خارجی پوست است که نباید با برش اشتباه شود. در شقاق کشش دیواره باعث از هم گسیختگی آن می‌شود که در صورت عدم درمان به موقع به زخم‌های باز بزرگ تبدیل خواهد شد که می‌تواند عضلات زیرین را نیز درگیر کند.
حال اگر این ترک یا پارگی در دیواره‌ی درونی کانال مقعد ـ لوله کوتاه مابین دو دریچه‌ی ابتدایی و انتهایی مقعد که چهار سانتی‌متر انتهایی لوله‌ی گوارشی یعنی راست‌روده را تشکیل می‌دهدـ رخ دهد، شقاق یا فیشر مقعد نامیده می‌شود. فیشر مقعد یک بیماری شایع است که اغلب با دیگر اختلالات ناحیه‌ی مقعد مانند بواسیر اشتباه گرفته می‌شود.
شقاق مقعد به شکل یک قطره اشک خطی دردناک و یا ایجاد شکاف در بافت پوششی نرم و مرطوب (مخاط) قسمت انتهایی کانال مقعد ظاهر می‌شود که در کوتاه مدت معمولاً تنها شامل سطح پوششی دیواره‌های داخلی مقعد و در بلندمدت به صورت عمقی‌تر تمام ضخامت مخاط مقعد را درگیر می‌کند. شقاق یا فیشر مقعد با شیوع یکسان در هر دو جنس زن و مرد اتفاق می‌افتد. البته احتمال شقاق مقعد در زنان پس از زایمان و در افراد مبتلا به بیماری کرون بیشتر است. این بیماری اغلب در سنین جوانی و میانسالی رخ می‌دهد. با افزایش سن احتمال ابتلا به فیشر مقعد کم می‌شود. این بیماری در کودکان کمتر از یک سال نیز بسیار دیده می‌شود.
در نیمی از موارد امکان بهبود با خودمراقبتی فرد و اصلاح عادات غلط تغذیه‌ای و جلوگیری از یبوست وجود دارد. با این‌ حال احتمال عود بیماری در صورت تکرار فشار در ناحیه‌ی آسیب دیده هست. شکست درمان طبی شقاق نشانه‌ای برای درمان جراحی آن است. امروزه محققان به‌ شدت دنبال راهی برای پیدا کردن یک درمان دارویی مؤفق و جایگزین درمان جراحی فیشر مقعدی هستند.

علل بیماری شقاق یا فیشر مقعد

علل بیماری شقاق یا فیشر مقعد

بیماری شقاق یا فیشر در اثر ضربه و فشار به پوشش داخلی دیواره‌ی مقعد هنگام اجابت مزاج یا دیگر علل کشش کانال مقعد ترک یا شکاف ایجاد می‌شود. البته با وجود اینکه علت دقیق شقاق مقعد ناشناخته است، اما تصور می‌شود که عامل شروع بیماری همین ضربه‌ی سخت به دیواره کانال مقعد است. گاهی اوقات ضربه به دلیل حرکت مدفوع خشک و سفت یا خیلی شل می‌تواند به دیواره‌ی مخاطی مقعد آسیب بزند. افرادی که عضلات دریچه‌ای ناحیه‌ی مقعد تنگ‌تری دارند بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. ایجاد شکاف ناشی از بیماری التهابی روده، عفونت مقعد و تومور از نادرترین دلایل فیشر مقعدی هستند.
افراد با رژیم‌های غذایی غلط و عدم مصرف کافی مواد غذایی پرفیبر مانند میوه و سبزیجات خود را در معرض ابتلا به بیماری فیشر مقعدی قرار می‌دهند. از طرفی جراحی‌های ناحیه‌ی مقعد بعدی و به هر دلیلی فرد را مستعد تنگی دریچه‌ی مقعدی و در نتیجه در معرض روند آسیب ناشی از ضربه‌ی مدفوع سفت و سخت قرار می‌دهد که خود مکانیزم ایجاد یک بیماری شقاق مقعدی است.
بیماران مبتلا به اختلالات زمینه‌ای دریچه‌ی مقعد با احتمال بیشتری دچار آسیب شکاف و ترک مقعدی طی ضربه‌ به آن خواهند شد. طی مطالعات انجام شده بیشتر افراد مبتلا به شقاق مقعدی، حداقل به یک بیماری زمینه‌ای دریچه‌ی مقعدی مبتلا هستند. بزرگ شدن غیر طبیعی عضلات دریچه‌ای مقعد یکی از اختلالات شایع زمینه‌ای این ناحیه است که باعث ایجاد فشار در کانال حتی در مواقع استراحت عضلات می‌شود. در واقع بیشتر افراد مبتلا به فیشر این اختلال فشار مضاعف را همیشه حتی در حالت استراحت عضله نیز دارند. احتمال ایجاد فیشر در ناحیه‌ی خط وسط دیواره‌ی پشتی کانال مقعد به دلیل ضعف و حساسیتی که دارد، بیشتر است.
برای بیشتر افراد این سؤال پیش می‌آید که چرا با وجود توانایی بدن در بهبود خود‌به‌خودی زخم‌های کوچک در بیشتر موارد نمی‌تواند ترک کوچک موجود در مخاط مقعد را برطرف کند و بیماری ماه‌ها طول می‌کشد؟ جواب آن بسیار ساده است زیرا عواملی درون محیط مقعد مانع بهبود خودبه‌خود ترک خواهند شد. یکی عبور مدفوع که با هر بار اجابت مزاج منجر به سایش و تحریک فیشر خواهد شد و دیگری انقباضی که در عضلات دریچه‌ی مقعد اتفاق می‌افتد خونرسانی به محل فیشر را کم و درنتیجه احتمال گردش خون در بافت‌های آسیب‌دیده آن و اطرافش را کم و بهبودی را به تأخیر می‌اندازد. بدین ترتیب علت‌های اساسی ایجاد بیماری فیشر شامل:
اسهال‌های طولانی مدت؛
یبوست‌های مزمن (بیشتر در بزرگسالان)؛
عادت تمیز کردن مقعد به صورت خشن با دستمال‌های زبر؛
رابطه‌ی جنسی مقعد؛
عضلات دریچه مقعدی‌ بیش از حد تنگ؛
بارداری؛
سرطان راست روده؛
بیماری‌های التهابی روده و بیماری‌های مقاربتی؛
بیماری کرون؛
خاراندن مقعد (به صورت یک حرکت پاسخی خارش ناشی از انگل روده‌ای مانند کرمک)؛
آسیب مقعد هنگام زایمان سخت.

منبع: شقاق


سه شنبه 95 بهمن 19 , ساعت 9:39 صبح


موادی که در ساختمان لوله  رنگ مو استفاده شده از دو بخش تشکیل شده: 1? بخش رنگی، 2? عمق رنگ.

بخش رنگی. این بخش عینا مانند ساختمان دانه‏ های رنگی داخل مو است که از دانه‏ های قرمز و زرد و آبی (رنگ‏های اصلی) تشکیل شده است و در تمام رنگ‏ های مشکی روشن وجود دارد ولی نسبت آنها هرچه از رنگ مشکی به طرف رنگ‏ های مشکی خیلی بیشتر از مقدار رنگ آن در رنگ‏ های روشن است و در رنگ‏ های روشن رنگ زرد خیلی بیشتر از رنگ‏ های تیره وجود دارد.

عمق رنگ. عمق رنگ یا ماده خاکستری که در اصطلاح شیمی به آن اکسی بیان می‏ گویند. بیشترین حجم رنگ مو را تشکیل می‏  دهد و در رنگ‏ ها به جای قسمتی از ماده خاکستری از کرم ویتامینه استفاده می ‏شود. که از خشکی زیاد مو جلوگ‏یری می‏ کند. وقتی قسمت رنگی با ماده خاکستری جمع شود ماده‏ ای به وجود می‏ آورد به نام ذرات نهائی رنگ که با آب اکسیژنه ترکیب شده سبب رنگ ‏شدن موها می ‏شود.

رشد و سلامتی مو بستگی به سه عامل مهم دارد.

تغذیه مناسب و کافی، رعایت بهداشت، فعالیت منظم غدد چربی. ریزش مو ممکن است در اثر عوامل طبیعی و یا غیرطبیعی باشد.

عوامل طبیعی ریزش مو عبارت است از: پیری، وراثت در خانواده‏ای که پدر یا مادر دچار طاسی یا کم‏موئی باشند معمولا فرزندان آن خانواده هم دچار کم ‏مویی هستند.

عوامل غیرطبیعی ریزش مو: غم و اندوه، شوک‏ های ناگهانی، مطالعه و تفکر زیاد بدون تغذیه خوب و مناسب، بروز اختلال در ترمیم‏ های سلولی. چربی بیش از حد، خشکی بیش از حد، شوره سر، موخوره، شکستگی مو، عفونت‏ های قارچی، عوامل عفونی در هر نقطه بدن کم‏ خونی و ضعف عمومی، زایمان‏ های متعدد و حساب‏ نشده استفاده بیش از حد از مواد شیمیائی مانند، فر، صاف، رنگ، دکلره و غیره.

موخوره عبارت است از دو یا چندشاخه شدن نوک موها موخوره در اثر کم شدن و یا خشک‏ شدن مایع کورتکس (آب داخل مو) به وجود می‏ آید. شکنندگی مو و خشکی بیش از حد مو و موخوره موقعی در مو ظاهر می‏ شود که تمام چربی روی مو از بین رفته باشد.

علل از بین ‏رفتن چربی مو عبارت است از شستن با شامپوهائی که Phآن قلیائی یا قلیائی ضعیف باشد. به کار بردن مکرر مواد شیمیائی مانند رنگ دکلره پرمتانت (فرار) استفاده مکرر از سه‏ شوآر قرار گرفتن مو در برابر آفتاب. استفاده مکرر از آب شور دریا خوب آب‏کشی نکردن موها هنگام شستشوی سر.

برای مبارزه با موخوره، استفاده از شامپوهائی که Ph آنها خنثی یا اسیدی باشد. استفاده از شامپو بچه یا یک شامپوی ملایم به اضافه دو عدد زرده تخم‏ مرغ پایه نسبت مساوی نرم‏ کننده و شامپو کوتاه کردن موها هر ماه یک سانت. استفاده از روغن‏ های  گیاهی مانند نارگیل، و غیره، گنجانیدن میوه و سبزیجات تازه در هر وعده غذائی، نوشیدن مایعات و آب بیشتر.

وقتی که مواد فر را روی موها می‏ زنیم فعل و انفعالاتی صورت می ‏گیرد.

ضخیم شدن موها به وسیله داروی که Ph قلیایی دارد.

باز شدن دریچه‏ های مو، داخل شدن هیدروژن که یکی از ماد شیمیایی است که داخل داروی فر وجود دارد به ساختمان مو، جابجا شدن پل های گوگردی موقعی که هیدروژن وارد موها نشد مهم ترین عملی که انجام می‏ دهد پل های گوگردی مو را جابجا می‏ کند در اصل استخوان‏ بندی موها را تغیر می‏ دهد.

ورود اکسیژن توسط توترالیزان (محصول خنثی اوشیت فر) چنانچه مدت زیادی داروی فر روی موها بماند هیدروژن داروی فر موها را خراب می کند بنابراین پس از مدت زمان معینی بایستی به وسیله عاملی هیدروژن‏ های داخل مو را بیرون بکشیم در نوترالیزان مقداری اکسیژن است، اکسیژن از راه دریچه‏ های مو داخل ساختمان مو شده با هیدروژن وارد شده قبل تشکیل آب می‏ دهند و خروج مواد قلیائی از موها در حد مناسب، پس از صاف‏ کردن یا فرکردن بایستی کاری کنیم که هر دو عمل روی موها ثابت بماند از تثبیت ‏کننده که مانند لعابی روی موها را بگیرد استفاده می‏کنیم در صورت وجود تعداد بی‏ شمار موی سفید تنها مواد رنگی دایم است که می‏تواند آنها را پوشش دهد پس بسته‏ های دوتائی تهیه کنید که یکی از آن ها محتوی رنگ باشد و دیگری محتوی اکسیدان و بعد آنها را با هم مخلوط کنید، اکسیدان یا همان آب اکسیژنه ماده‏ای است که باعث می ‏شود رنگ به مغز تک تک تارهای مو نفوذ کند تا رنگ بیشتر و بهتر روی مو بماند اما بهترین رنگ‏ های نیز عوض می‏ شوند و تغییر می‏ کنند می‏ توانید موهای تان را کم‏رنگ هم بکنید پس از هر چهار هفته لازم است تا انتها با ریشه موها مجددا کمی رنگ شود.

تیوپ رنگ ‏های کنونی، استفاده از رنگ را دقیقا در محل ریشه که می‏خواهید آسان و امکان‏پذیر ساخته ‏اند. ریشه یا انتهای مو جائی است که موهای تازه روییده نمایانند. ضرری که رنگ‏های اکسیده دارند این است که مو را خشک و شکننده متخلخل می‏کند پس در این حالت از نرم‏ کننده زیاد استفاده نمائید.

شعار ما در مورد مراقبت از مو این است (پاکیزه و تمیز نگاه داشتن مو) مرتب پوست سر و موهای تان را بشوئید البته این شستشو را هر روز یا یک روز در میان بسته به سختی و خشکی شوره سر می‏توان انجام داد.

شما چنانچه مو و پوست سرتان چرب باشد باید از شامپوی گیاهی استفاده نمائید. چون شستشوی مرتب مو با شامپوهای قوی و شیمیائی به موی سر آسیب می‏ رساند.

ماساژ دادن و برس ‏زدن روزانه مو در معالجه شوره سر بسیار سودمند است این دو عمل گردش خون پوست سر را تقویت می‏ کند. حجم ترشح چربی را بالا می ‏برد و سلول ‏های مرده چسبیده به پوست سر را سست می ‏کند تا از آن به راحتی جدا شوند. در صورت ابتلا به شوره خشک برای ماساژ پوست سرتان به خصوص پیش از شستشوی آن از روغن استفاده کنید و بالاخره از روغن حیوانی، کمتر از نباتی مایع بیشتر مصرف کنید. از خوردن آجیل و شکلات و غذاهای سرخ‏ شده بپرهیزید.

غذاهای گیاهی، گوشت سفید مرغ و ماهی شیر و فرآورده‏ های آن و غذاهای پرویتامین را که دارای ویتامین‏ های آ و ای و ب کمپلکس هستند در رژیم غذائی خود بگنجانید.

متخصصان و کارشناس های کلینیک پوست و مو آماده ارائه خدمات در زمینه کاشت مو و ترمیم مو هستند.

منبع: کلینیک پوست و مو

 

 


   1   2   3      >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

 
 
طراحی سایت
طراحی سایت با برنامه نویسی اختصاصی
www.webcando.ir

تابلو سازی
خدمات تابلو سازی پرکاس
perkasco.com

درمان بواسیر
درمان بواسیر با آخرین متد
clinicdarman.com/بواسیر-هموروئید/درمان-بواسیر/

شبیه ساز پرواز
خرید تجهیزات پرواز و شبیه سازی
www.irfly.ir

درمان هموروئید با لیزر
درمان بواسیر با لیزر و هموروئید
clinicdarman.com/بواسیر-و-هموروئید/جراحی-هموروئید/

طراحی دکوراسیون داخلی
طراحی دکوراسیون داخلی و منزل چید فرم
www.chidform.com/

نمای چوب
ترمووود و چوب نمای شرکت بریج
www.bridgeco.ir/

شقاق چیست
همه چیز درباره شقاق
www.darmancolorectal.com/fissure

فیشر
همه چیز درباره فیشر
www.darmancolorectal.com/fissure


طراحی سایت فروشگاهی
طراحی سایت فروشگاه اینترنتی
www.webcando.ir/web-design/marketing-site-design.html